CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »


Μαδριγαλι

Βαθύ μεστό και ανοιγμένο
ήταν σαν ρόδι το φιλί
μα το δικό σου στόμα ήταν
τριαντάφυλλο από χαρτί.

Ήταν σαν σίδερο το χέρι
που το χτυπούσαν στο αμόνι
μα το κορμί σου ήταν στη δύση
ήχος καμπάνας που σιμώνει

Πάει καιρός που έχουν γεμίσει
σκουριά τα παιδικά όνειρα μου
και το φεγγάρι έχει ραγίσει
από τη θλίψη στην καρδιά μου

Ήταν σαν ρόδι το φιλί μου
βαθύ μεστό και ανοιγμένο
μα το δικό σου στόμα ήταν
όπως ο κάμπος χιονισμένο.

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ομορφο...